© Λένια Οικονόμου “Κατασκευή, 2007”
Η Δραματοθεραπεία είναι μια μορφή θεραπευτικής παρέμβασης, η οποία αξιοποιεί τις ενδογενείς θεραπευτικές ιδιότητες της δραματικής έκφρασης. Στη Δραματοθεραπεία, οι θεραπευτικές πλευρές του Δράματος και του Θεάτρου έρχονται στο προσκήνιο και αναπτύσσονται σε όλο το φάσμα των δυνατοτήτων τους, για να διευκολύνουν την ψυχική εξέλιξη και τη θεραπευτική αλλαγή.
Ενώ το θέατρο δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να καθρεφτίσει τη συλλογική της εμπειρία και να «δει» με νέους τρόπους την ανθρώπινη ύπαρξη, η Δραματοθεραπεία δίνει τη δυνατότητα στους συμμετέχοντες να καθρεφτίσουν και να επεξεργαστούν την ατομική τους εμπειρία και να βιώσουν με νέους τρόπους τον ίδιο τους τον εαυτό.
Η δημιουργία επινοημένων κόσμων μέσω του παιχνιδιού και της δημιουργικής διαδικασίας είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής του ατόμου. Το βοηθά να διατηρεί τη συναισθηματική του υγεία, να ανακαλύπτει νέες δυνατότητες, να δημιουργεί νόημα και να εξελίσσεται.
Στο πλαίσιο της Δραματοθεραπείας, τα άτομα μετακινούνται σε μια νέα επινοημένη πραγματικότητα, τη δραματική πραγματικότητα, όπου έχουν την ελευθερία και την ασφάλεια να εξερευνήσουν δύσκολες καταστάσεις, να ανακαλύψουν νέες οπτικές και στάσεις ζωής και να πειραματιστούν με νέες συμπεριφορές, χωρίς την ύπαρξη των συνεπειών της πραγματικής ζωής.
Η Δραματοθεραπεία, έχοντας τις ρίζες της στη δημιουργικότητα, χρησιμοποιεί δραματικές φόρμες, δομές και διεργασίες, προκειμένου να βοηθήσει τους συμμετέχοντες να διευρύνουν το ρεπερτόριο των ρόλων τους και να εκφράσουν πιο αυθεντικά τις διάφορες πλευρές της προσωπικότητάς τους. Βασιζόμενη στη δύναμη της δραματικής μεταφοράς και έχοντας στη διάθεσή της μια ευρεία και ευέλικτη γκάμα τεχνικών (δημιουργία και παίξιμο ρόλου, μάσκα, αυτοσχεδιασμό, σενάρια ζωής, δημιουργική κίνηση κ.ά.), μπορεί να παρεμβαίνει θεραπευτικά και να επιφέρει αλλαγές σε βαθύ επίπεδο, βοηθώντας το άτομο να απελευθερώσει τις δημιουργικές του ικανότητες και να γίνει ικανό να επιλέξει τους δικούς του ρόλους, να φτιάξει το δικό του σενάριο και να σκηνοθετήσει την ίδια του την ζωή.
Επειδή ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας, τόσο απέναντι στους άλλους όσο και απέναντι στον εαυτό μας, έχει τη μορφή δραματικής συνάντησης, η Δραματοθεραπεία μπορεί να τοποθετεί τη θεραπευτική διαδικασία σταθερά μέσα στις παραμέτρους της καθημερινής ζωής και να επικεντρώνεται στο «εδώ και τώρα». Η δυνατότητα “τοποθέτησης” μιας συμπεριφοράς σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις και η διερεύνησή της καθιστούν τη δραματοθεραπευτική προσέγγιση, εκτός των άλλων, ιδιαίτερα αποτελεσματική, όσον αφορά στην καλλιέργεια και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, στην εκπαίδευση ή επανεκπαίδευση ομάδων πληθυσμού βάσει συγκεκριμένων στόχων και στην κοινωνιοσυναισθηματική αγωγή.
© Dr Αννα Αντωνοπούλου – meta-psychology.gr